Geschiedenis van GAP

In 1969 was Donald Fisher een 40-jarige vastgoedprofessional die een groot probleem had om Levi’s te vinden die bij hem passen. Zijn oplossing werd de Gap.
Fisher en zijn vrouw Doris openden de eerste locatie van de winkelketen aan Ocean Avenue in San Francisco, op korte loopafstand van de campus van de staatsuniversiteit. Drie maanden lang verkocht de nieuwe winkel, die door mevrouw Fisher in een knipoog naar het generatiegat werd genoemd, Levi’s, vooral in moeilijk te vinden maten, en platen. De winkel liet al snel het vinyl vallen. Aangezien M. Fisher de Kroniek van San Francisco vertelde, de ,,Broek verkocht de ,,verslagen, niet de andere manier rond.”.

Maar zelfs nadat het Jefferson Airplane langere-lengte vinyls verdween uit de planken, een losse associatie met de tegencultuur bleef de keten dienen voor de volgende 25 jaar. Toen het bedrijf uitgroeide tot een zakelijke gigant, hielp de zorgvuldig uitgekiende link van de Gap met een generatie rebelse jonge mensen om van het bedrijf een definitief kledingmerk van het laatste kwartaal van de Amerikaanse eeuw te maken.

De door de vissers verkochte waren werden bij de opening van de winkel gretig opgepakt. Levi’s was een van de populairste merken van het land. Binnen het jaar had de Gap een half dozijn andere locaties geopend. De ontluikende merkidentiteit was zichtbaar in de reclame, die de taal van de ingetogenen probeerde te spreken. Advertenties beloofden “Levi’s voor katten en kuikens” en schepten op met “smakelijke plaids”, “wilde klokken” en “ver uit jeans”.

De werkelijke hippie tieners mogen dan wel naar de kopie gegrinnikt hebben, maar het was opvallend, net als het brede aanbod en de lage prijzen van de winkel. Vier jaar na de oprichting van het bedrijf waren er 36 locaties, met een omzet van 14,7 miljoen dollar (meer dan 85 miljoen dollar vandaag de dag). Het jaar daarop begon de Gap met de verkoop van een eigen label. In 1976 ging het naar de beurs – net op tijd om de wereld weer te veranderen.

Aan het eind van de jaren zeventig was er een denim-prijsoorlog aan de gang en over het geheel genomen was de vraag naar jeans aan het afnemen. De slinger zwaaide duidelijk terug naar het formele.
Dus in 1983 bracht de heer Fisher iemand binnen met een bredere kijk op wat de Gap zou kunnen zijn: de in de Bronx geboren Millard Drexler, Mickey genoemd door degenen die hem kennen.
De heer Drexler had lang een droom gehad van de perfecte koopwaar leisteen. “Ik heb op een stuk papier alles opgesomd wat ik in dit bedrijf zou willen meenemen dat ik van plan was op te richten. Dat werd uiteindelijk mijn Gap job,” zei hij in een recent interview.